System ETICS (External Thermal Insulation Composite System), czyli bezspoinowy system ociepleń (BSO), to sprawdzona metoda izolacji termicznej ścian zewnętrznych. Polega na zamocowaniu materiału termoizolacyjnego, takiego jak płyty PIR marki EUROPIR® oraz nałożeniu na niego warstwy zbrojącej i tynku cienkowarstwowego, co zapewnia doskonałą izolację, trwałość i estetykę elewacji.
Proces montażu płyt EUROPIR® nie różni się od instalacji innych tradycyjnych materiałów ociepleniowych. W tej instrukcji montażu płyt EUROPIR® znajdziesz praktyczne wskazówki dotyczące każdego etapu prac – od przygotowania podłoża, przez docinanie i klejenie płyt, aż po finalne wykończenie elewacji. Dzięki tym wskazówkom osiągniesz maksymalną efektywność cieplną i ochronę przed stratami energii.
1. Zaprawa klejowo-szpachlowa
Zaprawa do klejenia płyty izolacyjnej do podłoża oraz zatapiania siatki z włókna szklanego.
2. EUROPIR® ETICS
Termoizolacyjna płyta PIR bez okładziny o współczynniku przewodzenia ciepła 0,023-0,025 W/m∙K.
3. Łącznik mechaniczny
Łączniki mechaniczne zgodnie z aprobatą.
4. EUROPIR® CAPS/ EUROPIR® TUBE
Zaślepki z pianki PIR do izolacji talerzy łączników mechanicznych.
5. Siatka z włókna szklanego
Siatka o gęstości 145 g/m2, rozmiar oczek 4,0 x 4,5 mm (+/- 0,5 mm), lub o gęstości 160 g/m2, rozmiar oczek 3,5 x 3,8 mm (+/-0,5 mm).
6. Grunt
Preparat gruntujący do przygotowania podłoża.
7. Tynk cienkowarstwowy
Masa przeznaczona do wykonywania odpornych na zabrudzenia oraz pleśń i grzyby, cienkowarstwowych wypraw tynkarskich na zewnątrz budynków oraz warstw wykończeniowych w systemach ociepleń ETICS.
Montaż systemu ocieplenia rozpoczyna się od montażu profili startowych, które są podstawowym elementem zapewniającym stabilność i wytrzymałość całej konstrukcji. Profile startowe, zarówno aluminiowe, jak i PVC, pełnią funkcję ochronną oraz wspomagają właściwe odprowadzanie wody z elewacji, co zapobiega uszkodzeniom mechanicznym i przedostawaniu się wilgoci pod izolację. Ponadto dolna część systemu ociepleń składa się również z barier przeciwpożarowych, które zapobiegają przemieszczaniu się ognia po elewacji. Są również kluczowe dla estetyki wykończenia, zapewniając równą i trwałą krawędź.
Przed nałożeniem zaprawy płyty należy dokładnie sprawdzić pod kątem wad i uszkodzeń. Uszkodzone płyty nie mogą być stosowane w systemie. Przed aplikacją zaprawy klejowo-szpachlowej płyty muszą być oczyszczone z pyłu, który powstał podczas cięcia lub transportu. Pył można usunąć za pomocą miotełki, delikatnego stukania płytą o twardą powierzchnię lub przy użyciu sprężonego powietrza.
Płyty izolacyjne należy chronić przed promieniami słonecznymi przez cały czas trwania prac dociepleniowych. Płyty, które uległy znacznym zmianom kolorystycznym pod wpływem promieniowania UV, należy wyszlifować przed ich instalacją w systemie.
Brak okładziny płyt izolacyjnych zapewnia szczególną łatwość obróbki, dopasowywania termoizolacji oraz łatwość i szybkość montażu bez konieczności stosowania specjalistycznego sprzętu. Płyty docinamy przy użyciu piły ręcznej lub noża. Nacięcia w otworach i narożnikach powinny być wykonane z odpowiednim zapasem. Po wyschnięciu kleju płyty można dodatkowo przyciąć lub przeszlifować, aby uzyskać pożądany kształt i równą powierzchnię. Ważne jest, aby nacięcia były zgodne z wymaganymi wymiarami. Płyty izolacyjne nie mogą być cięte za pomocą drutu oporowego.
Obwodowo‑punktową, według której zaprawę klejową należy nałożyć pasmowo na obrzeżach płyt o szerokości 4‑6 cm z zachowaniem przerw w paśmie kleju na odpowietrzenie, a na pozostałej powierzchni płyty punktowo, kilkoma plackami (od 3 do 8) o średnicy ok. 8 cm. Łączna powierzchnia kleju powinna pokryć minimum 40% powierzchni płyty.
Grzebieniową, którą stosuje się na płaskich podłożach o maksymalnym odchyleniu do 5 mm. Zaprawę nakłada się pacą zębatą o wymiarach zębów 12 x 12 mm - 15 x 15 mm na całą powierzchnię płyty.
Po nałożeniu zaprawy na płytę, zgodnie z wymaganiami dotyczącymi rodzaju podłoża, płyty należy dociskać do ściany w kierunku od dołu do góry. Płyty powinny być montowane na styk, a nadmiar zaprawy z krawędzi trzeba dokładnie usunąć. W przypadku cokołowej części budynku płyty zazwyczaj klei się w odwrotnym kierunku –od góry do dołu.
Przestrzenie między płytami o szerokości większej niż 3 mm należy wypełnić nisko rozprężną pianą poliuretanową.
Podczas montażu płyt EUROPIR w narożnikach, należy je układać rzędami na styk, co zapewni ciągłość izolacji i stabilność konstrukcji. Zaleca się, aby płyty były przyklejane z niewielką zakładką w stosunku do końcowej krawędzi narożnika. Po utwardzeniu zaprawy klejowo-szpachlowej, należy ostrożnie przyciąć zakładkę do równej linii i, jeśli to konieczne, przeszlifować.
Podczas montażu płyt izolacyjnych EUROPIR w pobliżu otworów, należy umieścić płyty w taki sposób, aby połączenia stykowe nie wypadały w rogach otworów. Minimalna odległość połączeń od narożników otworów powinna wynosić co najmniej 100 mm.
Kotwienie mechaniczne płyt izolacyjnych zapewnia stabilność systemu przed siłą ssącą wiatru. Liczba i rozmieszczenie łączników mechanicznych zależy od takich czynników jak wysokość budynku, jego kształt, lokalizacja, strefa wiatrowa oraz jakość podłoża. Jakość podłoża jest określana na podstawie testu wyrywania. Łączniki instaluje się po utwardzeniu zaprawy klejowo-szpachlowej, zazwyczaj po 2-4 dniach, w zależności od warunków klimatycznych. Zużycie łączników mechanicznych, wynoszące 4-8 szt./m², określa plan kotwienia, który powinna przygotować upoważniona osoba na podstawie specyfiki konstrukcji. Przed obliczeniem zaleca się wykonanie testu na wyrywanie.
Łączniki muszą być stabilnie zamocowane. Po wywierceniu otworu należy wyfrezować gniazdo do zamocowania zaślepki EUROPIR® CAPS, która poprawia szczelność termoizolacji, zmniejsza ryzyko powstawania mostków termicznych oraz eliminuje efekt biedronki.
Elewacja z prawidłowym zabezpieczonym talerzem łącznika mechanicznego
Elewacja, na której nie zastosowano zaślepek do izolacji talerzy łączników mechanicznych
Przeczytaj więcej o efekcie biedronki czytam
Rozciąganie zaprawy klejowo-szpachlowej:
Należy nałożyć zaprawę na całą powierzchnię za pomocą pacy zębatej o zębach 10 x 10 mm. Siatkę z włókna szklanego delikatnie wcisnąć w zaprawę, zapewniając zakładkę co najmniej 100 mm w miejscach łączeń. Siatkę należy układać pionowo, dbając o równomierne dopasowanie na całej powierzchni.
Wyrównanie warstwy zbrojącej:
Należy wyrównać warstwę zbrojącą poprzez rozprowadzenie wytłoczonej zaprawy na siatce oraz dodawanie zaprawy w miarę potrzeby. Warstwa zbrojąca powinna mieć grubość co najmniej 4 mm, a siatkę należy nałożyć na całej powierzchni. Siatkę w warstwie zbrojącej układa się bez fałd, zapewniając jej odpowiednie pokrycie na całej powierzchni.
Rodzaj, strukturę i odcień warstwy wykończeniowej, składającej się z gruntu i tynku, określa dokumentacja budowlana. Tynki cienkowarstwowe dostarczane w wiadrach są gotowe do bezpośredniego nanoszenia. Sposób przygotowywania i nakładania preparatów gruntujących oraz mas tynkarskich określają karty techniczne tych produktów (dokumentacja ETICS). Do tych produktów nie można dodawać żadnych dodatków. Użyty typ masy tynkarskiej musi odpowiadać rodzajowi użytego podkładu.
Powłokę należy chronić przed deszczem, mrozem, silnym wiatrem i bezpośrednim światłem słonecznym przez co najmniej 72 godziny w okresie dojrzewania. Jeśli nie zostanie to dotrzymane na elewacji mogą wystąpić różnice kolorów z powodu różnych szybkości krystalizacji spoiwa krzemianowego.
